رویداد ها

فروشگاه پر از عشق سندرم داونی های هنرمند:

بچه ها با لبخندهايي از ته دل و چشم هايي اميدوار كليد فروشگاه را در دست مي گيرند و با شادي وصف ناپذيري از مشتريان استقبال مي كنند. زهرا جعبه شيريني اي كه خودش آن را پخته، باز مي كند و اصرار دارد قبل از خريد از آن بچشم. آموزش هاي كياني شاد جواب داده و مقابل من بهترين و مودب ترين فروشنده دنيا ايستاده است؛ خريد از اين فروشگاه لذتي غيرقابل توصيف دارد. اينجا جنس را با عشق مي خري و با رضايت هزينه آن را پرداخت مي كني و آنچه با خود از فروشگاه بيرون مي بري تنها يك كالا نيست، بلكه انرژي خالص و خاصي است كه به بركت حضور بچه هاي سندرم داون در هواي مغازه آكنده است. زهرا شمرده و آرام با شوق دست ساخته هايش را نشانم مي دهد. او مي گويد، شيريني پزي و قاليبافي را در كارگاه هاي كانون ياد گرفته و دوست دارد خياطي و كار با چرم را نيز ياد بگيرد. مادر زهرا از دخترش خوشحال تر است. او در گوشه اي از فروشگاه از دور كارهاي دخترك را زير نظر دارد و چشم هايش برق مي زند: «زهرا بركت خانه ماست؛ از ديدن خوشحالي او قلبم گرم مي شود؛ خانه ما در شرق تهران است. افتتاح فروشگاه و طرح اشتغالزايي باعث شده كه انگيزه و اعتماد به نفس بالايي در بچه ها شكل بگيرد، به شكلي كه همه با شوق و رغبت خودشان را در شيفت كاري به فروشگاه مي رسانند. اين طرح اميد تازه اي به خانواده ها تزريق كرده و اميدواريم با استقبال مردم بتوانيم آن را ادامه و توسعه بدهيم.»  آموزش با صبر و حوصله زياد خانواده هاي اعضاي كانون سندرم داون در فرآيند اجرايي نمايشگاه، نقش موثري دارند. ليلا سحرخيز، خواهر مونا يكي از بچه هاي سندرم داون، مربي شيريني پزي است. او داوطلبانه مسووليت آموزش بچه ها را به عهده دارد. مونا به لب هاي خواهرش چشم دوخته و وقتي مي شنود كه بچه ها استعداد بالايي در يادگيري دارند، سرش را بالا مي گيرد و مي گويد: آموزش به بچه هاي سندرم داون مستلزم صبر و حوصله است. اين بچه ها فرآيند متفاوتي در مسير يادگيري طي مي كنند و عموما به صورت گروهي بهتر عمل مي كنند. به شخصه جوانه هاي اعتماد به نفس را در وجود بچه ها در كلاس هاي آموزشي مي بينم و به عنوان خانواده سندرم داون اين دستاورد برايم بسيار ارزشمند است. طرحي كه به اشتغال زايي رسيد بهنوش كياني شاد پيش از آن كه مدير اجرايي كارگاه هاي اشتغالزايي كانون سندرم داون و معلم اخلاق آنها باشد، مادر يكي از اين فرشته هاست؛ فرشته اي كه چندي پيش بر اثر بيماري به آسمان رفت. او دليل و بهانه اصلي حضورش را در كنار بچه هاي سندرم داون، فرزندش محمدحسين مي داند. كياني شاد به جام جم مي گويد: كانون سندرم داون، بچه ها را از بدو تولد تحت پوشش خود قرار مي دهد و به تناسب وضعيت آنها به كلاس هاي كاردرماني، گفتاردرماني، موسيقي درماني، تئاتر درماني و ساير كلاس هاي آموزشي لازم تا پيش از دبستان هدايت مي كند؛ اين كانون همه تلاش خود را به كار بسته است كه بچه ها پس از عبور از دوره هاي تحصيلي خاص خود، بتوانند به سطحي از استقلال و توانمندي برسند؛ در اين جريان خانم نكونظر، همسر رئيس هيات مديره كانون سندرم داون شش سال پيش، پيشنهاد داد برنامه اي براي اشتغالزايي و توانمندسازي بچه هاي كانون طراحي شود و در پي طرح اين ايده كانون، كلاس هاي حرفه آموزي و اشتغالزايي شامل خياطي، شيريني پزي، سفالگري، چرم و نمددوزي و قاليبافي را تنها با تكيه بر ظرفيت هاي كانون و بدون هيچ گونه حمايت دولتي برگزار كرد و خوشبختانه توانستيم به حدي از توانمندي برسيم كه از سوي نمايشگاه هاي مختلف صنايع دستي دعوت مي شويم.» استقلال مالي، بعد از ايجاد اعتماد به نفس  به نظر مي رسد كانون متكي به همت و انگيزه اعضاي خود است؛ غالب اعضاي كانون به طور مستقيم يا غيرمستقيم با سندرم داون درگير هستند. كياني شاد هدف اصلي از اشتغالزايي براي بچه هاي سندرم داون را در گام اول، بالا بردن اعتماد به نفس و ايجاد عزت نفس در بچه ها عنوان مي كند. او مي گويد: «استقلال مالي، دومين هدفي است كه كانون با طرح اشتغالزايي دنبال مي كند و اين اتفاق نمي افتد مگر اين كه از بدو تولد توجه خاص به اين بچه ها داشته باشيم؛ دستيابي به اين هدف به معناي اين است كه نه تنها اين بچه ها سربار نيستند بلكه مي توانند باري هم از دوش خانواده ها بردارند؛ امروز 30 نفر از بچه ها در اين فروشگاه به صورت شيفتي فعاليت مي كنند و اميدواريم بتوانيم به لطف استقبال و توجه مردم اين آمار را افزايش بدهيم. ناگفته نماند كه تجربه پنج ساله غرفه داري در نمايشگاه هاي مختلف و آموزش مشتري مداري، ارتباطات و شيوه هاي فروش نيز در پيشبرد اهداف ما بي تاثير نبود.» بچه ها صاحب فروشگاه مي شوند سندرم داوني ها خودشان محصولات شان را توليد مي كنند و خودشان آنها را به فروش مي رسانند. كانون كارگاه و متريال لازم را در اختيار بچه ها قرار مي دهد و كياني شاد مي گويد براي توسعه كارگاه ها برنامه هاي ويژه اي داريم كه اميدواريم در آينده عملياتي شود. اما مهم تر از آن، اين است كه هميشه آرزو داشتم بچه ها روزي در فروشگاه خودشان كار كنند و از آنجا كه باور داشته و دارم كه اين بچه ها زير توجه خاص خدا هستند، با كمال شگفتي بچه ها صاحب مغازه شدند و از پنج ماه قبل نيز به لطف مسوول اجرايي برج تجارت جهاني و پيگيري هاي ايشان، اين غرفه طي يك قرارداد يك ساله در اختيار كانون سندرم داون ايران قرار گرفت